MICROFOON VAN DE MAAND AUGUSTUS 2024

Toen Western Electric in 1937 hun nieuwe dynamische microfoon presenteerde, de 633A, draaiden ze er niet omheen. Het hoofddoel was productie tegen lage kosten, maar zonder concessies te doen aan de kwaliteit of robuustheid.

In 1937 waren microfoons niet langer alleen maar in gebruik voor radio, films en in de geluidsstudio. Daarom was de 633A bedoeld voor een breed scala aan toepassingen, zoals PA en hoogwaardige omroep systemen in scholen, ziekenhuizen, restaurants en hotels. Alleen wanneer een extreem goede geluidskwaliteit noodzakelijk was, werd de 630 'Eight-ball' geadviseerd.

De nieuwe 633A werd ook vaak bij de radio ingezet: voor locatie opnamen, sportverslaggeving, simpele taken, of als reserve microfoon. De vorm van de 633 gaf hem zijn bijnaam: de 'Zoutstrooier'. Het aantal onderdelen om een ​​microfoon te maken werd radicaal verminderd, maar er was wel een heel nauwgezette productie vereist.

Het dunne aluminium membraan en de spreekspoel van de 633A waren aan elkaar gelijmd, ze waren extreem kwetsbaar en werden voorzichtig opgetild met zuigkracht in plaats van met menselijke handen, om schade tijdens de montage te voorkomen. Het membraan en de spreekspoel, samengevoegd met de magneten, vormden de complete capsule die maar 35 mm in diameter en 18 mm lang was. Een fijn gaas beschermde het element tegen metaal deeltjes en stof. De drie vinnen versterkten hoge frequenties en beschermden de capsule wanneer die door een hand bedekt werd.

De Salt-shaker was omni-directioneel en registreerde 40-10.000 Hz, of semi-directioneel tussen 1000-3000 Hz, met een optionele baffle, 83 mm in diameter, erop bevestigd. Hij was klein, compact en licht in gewicht. Western Electric adverteerde hem als 'de twee-in-één-microfoon'.

De 633A kon in een vloer- of tafelstandaard worden geschroefd, of in een kantelbare koppeling. De schroefdraad van de microfoon was niet-standaard, waardoor WE-standaards noodzakelijk waren. Hij kon ook opgehangen worden aan zijn kabel. Een adapter maakte het mogelijk om hem te gebruiken met dezelfde connector als die van de 630. De originele behuizing bestond uit twee delen, later drie, wat de montage vereenvoudigde.

De microfoon was ontwikkeld bij Bell Labs in New York en werd geproduceerd in de gigantische Hawthorne-fabriek, dicht bij Chicago, die in 1905 was gebouwd. In 1910 waren er al bijna zes miljoen telefoons gemaakt door de grote hoeveelheid personeel van WE, die in zijn glorietijd zou stijgen tot 48.000. De arbeiders werden bestudeerd om de productie te optimaliseren.

De 633A was de eerste microfoon die in grote aantallen werd gemaakt. Voorheen werd alles met de hand gedaan, wat natuurlijk veel duurder was.

Dit model werd ook in Canada gebouwd door Northern Electric, maar niet door STC in het Verenigd Koninkrijk, in tegenstelling tot de eerdere 618 en 630 microfoons.

Toen WE in 1949 door de Amerikaanse antitrustautoriteiten werd gedwongen hun audiodivisie te verkopen, werd de productie van de 633A door Altec voortgezet tot aan het einde van de jaren zestig. Altec maakte ook een versie die werd geüpdatet als 633C, met een mylar-membraan, een groter frequentiebereik van 30-12.000 Hz en een transformator voor 150 Ohm output, in plaats van de transformatorloze 30 Ohm-uitgang van de oorspronkelijke 633A.

In STAX-producties werd de 633A vaak gebruikt voor het opnemen van het snaredrumgeluid, rechtop ernaast geplaatst. De geluidsclip bewijst dat deze capsule nog steeds functioneert, maar het dunne geluid laat niet horen hoe hij destijds moet hebben geklonken. Als je dat wil horen, bekijk dan het Beatles-concert uit 1964 in het Washington Coliseum op Youtube.

Deze microfoons zijn nog steeds te vinden op de tweedehands markt, maar ze zijn niet meer zo goedkoop als toen vroeger werden gemaakt.

Dit is een van de modellen die te vinden zijn in mijn boek Witnesses of Words. Meer informatie daarover is te vinden op: www.witnessesofwords.com